लग्नाच्या दिवशी सर्वप्रथम होणारा धार्मिक विधी म्हणजे ‘देवक बसविणे’. वधू आणि वर यांच्याकडे स्वतंत्ररित्या ते बसवले जाते. ‘देवक’ म्हणजे संरक्षण. पुण्याहवाचनाचा विधी करताना वधूपिता, वधूमाता व वधू पूर्वेकडे तोंड करून बसतात. हाच क्रम मुलाकडेही पाळला जातो. यावेळी देश, काल वगैरे उच्चारून मंत्र म्हणतात व त्याचा उद्देश वधूपिता व वरपिता यांचे देवऋण फिटावे, धर्माज्ञेप्रमाणे वधूवरांनी प्रजोत्पादन केल्याने परमेश्वर संतुष्ट व्हावा असा असतो. देवकासाठी एका सुपात दुहेरी धाग्याचे सूत गुंडाळलेला नारळ ठेवतात. कुलदेवतेचे स्मरण करून अविघ्न कलशाची स्थापना करतात. २७ सुपा-यांवर मातृका देवता व आंब्याच्या पानांच्या ६ देवतांनी नन्दिनी आदि देवतांना आवाहन करण्यात येते. लग्नकार्य जिथे होणार तो मंडप संरक्षित व्हावा हा त्यामागचा हेतू आहे. एका समिधेला आंब्याची पाने उलटी बांधतात. २७ देवतांची स्थापना तांदूळ, गहू पसरून केली जाते.हे सूप देवापुढे ठेवले जाते. सुपामध्ये अविघ्न कलश म्हणून मातीचे सुगड वापरण्यात येते. 

जीवनातील सोळा प्राथमिक कार्यक्रमांपैकी हिंदू धर्म हा सर्वात महत्त्वाचा ‘विवाह संस्कार‘ आहे. विवाहाचा खरा उद्देश हा आहे की दोन लोक देवाचे आशीर्वाद घेऊन चांगले आणि आनंदी वैवाहिक जीवन जगतात! हे करण्यासाठी, शास्त्रानुसार, विवाह विधी आवश्यक आहेत. विवाह म्हणजे पंचग्रहण, म्हणजे वधूचा हात धरणारी पत्नी म्हणून वधूला स्वीकारणे.

हिंदू धर्मात धर्म (वास्तविकता), काम (इच्छा) आणि मोक्ष (अंतिम मुक्ती) हे चार पुरुष निश्चित केले आहेत. विवाह संस्कारांचा उद्देश मनुष्याचे कार्य पूर्ण करणे आणि नंतर मोक्षप्राप्तीकडे जाणे हा आहे.